پاناما بخشی ازگراندای جدید اسپانیا ( کلمبیا) بود. در دهه 1880 کوشش فرانسویان در احداث کانالی در پاناما که اقیانوس اطلس را به آرام وصل کند ناموفق بود. از زمان جنگ ایالات متحده و اسپانیا در سال 1899 میلادی، ایالات متحده متوجه شد به مسیر کوتاهتری برای اینکه کشتی‌هایش از ساحل غربی کالیفرنیاخود را به ساحل شرقی این کشور برسانند، نیاز دارد. زیرا در آن زمان کشتی‌های آمریکایی برای اینکه از ساحل غربی به ساحل شرقی و بالعکس رفت‌وآمد کنند ناگزیر به دور زدن قاره آمریکای جنوبی از طریق تنگه ماژلانبودند. در آغاز کشور کلمبیا که در آن زمان پاناما جزو خاک این کشور بود از احداث کانال استقبال کرد اما در آخرین روزهای پیش از آغاز عملیات اجرایی نمایندگان مجلس کلمبیا از اینکه حاکمیت خود بر بخشی از قلمروی کشورشان را به بیگانگان واگذار کنند با طرح واشنگتن برای احداث کانال پاناما مخالفت کردند.

در پی این تصمیم، دولت تئودور روزولت، رئیس جمهور وقت آمریکا به طور آشکار ساکنان پاناما را به جدایی‌طلبی تشویق کرد و کشتی‌های جنگی آمریکا در ساحل مقابل شهرهای کولون و پاناما لنگر انداخته و مانع دخالت ارتش کلمبیا شدند.

پس از اعلام استقلال منطقه پاناما از کلمبیا در نوامبر سال 1903 میلادی ایالات متحده این کشور نوبنیاد را به رسمیت شناخته و در روز 18 نوامبر قرارداد احداث کانال میان ایالات متحده و پاناما امضا شد. این کانال سرانجام در 1914 گشوده شد. براساس این قرارداد یک نوار خشکی به عرض 8 کیلومتر از خاک پاناما مجزا شده و به آمریکا تعلق می‌گرفت. تا سال 1999 کنترل کانال پاناما در اختیار دولت آمریکا بوده و واشینگتن در 31 دسامبر این سال این کانال رابه دولت پاناما بازپس داد.

از 1983 تا 1989 قدرت در پاناما عملاً در دست ژنرال دیکتاتور، مانوئل آنتونیو توریگابود. در سال 1989 میلادی حمله‌ای از جانب دولت وقت آمریکا به پاناما صورت گرفت و نوریگا در این حمله دستگیر شد و به «میامی» انتقال یافت. وی حدود 20 سال به اتهام قاچاق موادمخدر ویول شویی در زندان‌های آمریکا و فرانسه حبس بود و در 11 دسامبر سال 2011 میلادی به پاناما بازگردانده شد.